Alles verandert, verplaatst, trilt, connecteert, communiceert, musiceert. Met andere woorden: alles is in beweging.

In The Human Dance stap je binnen in een driedimensionale wereld van geluid, een parallelle realiteit waarin je op een intuïtieve manier jouw invloed op de dingen rondom je kan ontdekken. Via een hoofdtelefoon krijgt elke toeschouwer in deze geluidsinstallatie een eigen individueel geluid en de impact van zijn aanwezigheid in de ruimte te horen. Door zich te verplaatsen en een verbinding aan te gaan met de andere toeschouwers componeert elke toeschouwer mee aan het geheel. Langzamerhand worden bepaalde patronen blootgelegd en word je geïntroduceerd in een wereld van verschillende perspectieven en de choreografie van het onvoorspelbare.

You can get a certain vision, where everything is seen to be a complex pattern of dances: The human dance. The flower dance. The bee dance. The giraffe dance. And that’s what this all is, it’s jazz, you see? This is a big jazz, this world. And what it’s trying to do is to see how jazzed up it can get. How far out this play of rhythm can go. (Alan Watts)

Concept: playField. | Uitvoering: playField. in samenwerking met geluidskunstenaar Jeroen Vandesande | Scenografie: playField. in samenwerking met textielatelier VOUW | Beeld: MediaWhalestock

Coproductie: Cultura Nova en VIA ZUID
Met dank aan: Stad Gent, Het Gouvernement, DOK Gent, Refu Interim en Valery Vermeulen

Te zien:

• DOK, Gent: juli 2019 (try-out)
• Cultura Nova, Heerlen: augustus 2018 (première)
• De Koer, Gent: november 2018

Wat zijn onze individuele keuzes nog waard in deze tijd van big data? In de interactieve installatie #2 BIAS gaat playField. op zoek naar hoe de individuele keuzes van toeschouwers gereduceerd kunnen worden naar datgene wat zij voor de computer zijn: een algoritme dat hun keuzes blootlegt en dus hun ‘identiteit’. Want zijn de individuele keuzes die we maken niet wat ons onderscheidt van de rest? Of is die mogelijkheid tot keuze niet meer dan een illusie wanneer een systeem het overneemt met zijn gewonnen intelligentie? In #2 Bias wordt een spel gespeeld met het publiek. Letterlijk, want de toeschouwers worden uitgenodigd aan tafel. Hoe de voorstelling zich ontrolt, ligt mede in hun handen.

In #2 BIAS zakt playField. een laag dieper in het onderzoek naar de digitalisering van onze samenleving. Waar het in het eerste deel #1 HOLLOW draait om de vrijgegeven persoonlijke informatie van het publiek, draait het in #2 BIAS om de futiliteit van die persoonlijke informatie. Wat zijn al onze individuele keuzes waard als ze in een big data set terechtkomen? Niet meer dan cijfertjes. Sterker nog: eentjes en nulletjes.

Concept en uitvoering: playField. | Fotografie: Dani Silvia
Coproductie: DOK Gent en VIA ZUID

Te zien:

• Rubberfabriek Maastricht (TGM): juni 2017 (try-out)
• Big Data Internetcafé Gentse Feesten: juli 2018
• Cultura Nova, Heerlen: augustus 2018

En daarna nog op tal van plekken in Nederland en België.

Reis in de tijd | stadswandeling

Onze samenleving lijkt zich steeds meer te verzetten tegen de afbrokkeling van het huidige wereldbeeld. De nadruk ligt zodanig op het ‘behouden’ dat we vergeten ons open te stellen voor het bouwen aan andere mogelijke toekomstbeelden. In A.R.C. TimeLine wordt de toeschouwer meegenomen in een reis door de tijd. Hij wandelt door de stad, begeleid door de verschillende toekomstbeelden, dromen en nachtmerries van enkele inwoners van de stad Gent en wordt geconfronteerd met de spanning tussen dystopie en utopie. Waar begint de ene, waar stopt de andere? Of kunnen zij gelijktijdig bestaan?

A.R.C TimeLine is de eerste voorstelling binnen het project A.R.C. (A Real Catastrophe), een overkoepelende naam voor enkele beeldende werken en performances die het collectief playField ontwikkelt in de publieke ruimte. Als vertrekpunt voor het concept A.R.C. gebruikt playField het mythologische verhaal van de ark, dat in verschillende godsdiensten en culturen wereldwijd terug te vinden is. Een verhaal dat diep in ons collectieve geheugen geworteld zit en waarvan de symboliek meer dan ooit actueel is. In A.R.C. wordt de toeschouwer uitgenodigd om een traject af te leggen en te reflecteren op een nieuwe sociale structuur waarbij onze individualistische maatschappij in vraag wordt gesteld en het gerucht uit een andere wereld een nieuw toekomstperspectief biedt.

Te zien:

• Oude Beestenmarkt, Gent: april 2018
• Sorry not Sorry Festival, Gent: september 2018

Oeverloos is een interactieve voorstelling voor kinderen tussen 8 en 12 jaar. Met een rugzak, een gps-gestuurde audiogids en een wereldkaart trekken de kinderen eropuit om in hun eigen tempo de vele hoeken van het festivaldomein te verkennen. Op hun ontdekkingsreis komen zij verhalen rond het thema ‘ark’ uit verschillende werelddelen tegen. Deze verhalen vormen samen een groter geheel dat iets vertelt over de collectieve cultuur van de mens, die ons en al onze verhalen verbindt. Een wereld van verhalen die de oevers van tijd en ruimte overschrijdt.

Oeverloos maakt deel uit van het playField.-project A.R.C. (A Real Catastrophe). Dit project wendt de tussenruimte van een festival aan om verhalen te vertellen die een venster naar een andere wereld openen.

Te zien tijdens Cultura Nova 2017.

Afstudeerwerk (en deel 1 van de Big Data trilogie)

Op de een of andere manier weerspiegelt zich in jouw verschijning een licht,
dat je trekken anders op mij doet overkomen dan vroeger.
Dat is de reden dat ik je niet onmiddellijk herken.

Zachtjes maar doelgericht wikkel ik je in mijn web
waarin jij bent blijven plakken.
Tot ook jij verdwijnt.

Coproductie/samenwerking: Toneelacademie Maastricht, KASK Gent, Toneelgroep Maastricht, VIA ZUID, Lieke Rietjens, Landbouwbelang en TiNX.

Te zien:

• Provinciaal Domein Dommelhof, Neerpelt: december 2015
• Eskimofabriek, Gent: februari 2016
• Toneelacademie Maastricht: mei 2016
• Theater aan Zee, Oostende: juli en augustus 2016
• Limburg Festival, Roermond: augustus 2016
• OpRoer, Roermond: september 2016
• C-mine, Genk: september 2016