Talentontwikkeling podiumkunsten Limburg

Interviewportret Ruud Horrichs

‘Ik heb een grote weerzin tegen in orde zijn’

2015 Horrible Homeless Man | 2016-2017 The end of the world as we know it | 2019 De vissen komen, mild | 2019 Er is geen begin – midden – einde

 

Ruud Horrichs: “Jarenlang werkte ik fulltime in het kunstonderwijs. En hoezeer ik ook genoot van werken met jongeren; ik merkte ook dat mijn weerzin tegen alle protocollen groeide en dat het systeem me langzaam opvrat. Toen besefte ik: ‘Ik heb nog iets bij mezelf te ontdekken’.
Op aanraden van Eddie Guldolf (C-TAKT), die al betrokken is bij mijn ontwikkeling sinds Horrible Homeless Man, begon ik aan de Master in Theatre aan de Toneelacademie Maastricht. Daar herontdekte ik mezelf als maker en kwam ik erachter dat mijn werkwijze voor een groot deel wordt bepaald door mijn achtergrond. Mijn moeder voedde vier kinderen in haar eentje op. Zij ging om met chaos, terwijl bij haar familie alles draaide om de schone schijn. Daar moet de weerzin ontstaan zijn, tegen ‘het in orde zijn’. Maar ook: de strategie van omgaan met chaos. Dat heeft zijn weerslag op mijn werk: ik maak vanuit chaos en maak verhaallijntjes niet netjes af. Dat besefte ik gedurende mijn artistieke onderzoek, waardoor ik mijn trashy stijl, de imperfectie, de grilligheid kon omarmen.
Jazzgitarist Bart Oostindie is in dat onderzoek van onschatbare waarde geweest. Hij brengt structuur en wordt niet onzeker van mijn abstracte ideeën, maar geeft zich juist over, fantaseert verder en biedt me op die manier vertrouwen en veiligheid.

VIA ZUID was bij alle projecten de projectpartner met wie ik altijd in dialoog stond en die een grote betrokkenheid toonde op financieel en inhoudelijk vlak. Daarnaast heeft VIA ZUID bijgedragen aan mijn zichtbaarheid door te spreken met programmeurs, en me geholpen bij het verbeteren van mijn zakelijke communicatie: ik heb geleerd om mijn werk duidelijker te positioneren in persberichten en naar programmeurs.

Door het werken met 55+’ers voor De vissen komen, mild en met mensen met dementie voor Er is geen begin – midden – einde, heb ik ontdekt dat ik theater wil maken met mensen in kwetsbare leefsituaties. Misschien niet vreemd, want dat is ook mijn achtergrond, maar ik vind hun attitude ook prettig: ‘Ik heb niks te verliezen, ik vertel mijn verhaal en we gaan iets maken’.
Ik droom ervan om meer van dit soort sociaal-artistieke projecten te doen, waarbij de deelnemers makers zijn en worden aangesproken op kwaliteiten waarvan ze niet wisten dat ze die hadden. Op dit moment ben ik daarom zaadjes aan het planten, zowel op politiek als op sociaal en artistiek niveau. In dat soort projecten vind ik mijn artistieke voldoening. Een publiek hoeft het niet mooi te vinden, maar ik gun het mensen wel dat ze zich overgeven aan de grilligheid van een ander universum.”

 

Eddie Guldolf, voormalig theaterprogrammeur en artistiek leider C-TAKT: “We ondersteunden Ruuds eerste professionele voorstelling, Horrible Homeless Man. Hij verraste me met zijn ondernemendheid – hij wist schrijver Anton Dautzenberg te strikken – , de gretigheid waarmee hij aan de slag ging met alles wat ik aanreikte en het uiteindelijke resultaat daarvan. Hij liet zien dat hij een degelijke maker is die tot mooie resultaten kan komen. Na de vingeroefening This is the end of the world as we know it besefte ik dat hij de kans moest krijgen om zich te verdiepen.
De master bood uitkomst. Daar heeft hij ontdekt dat er veel mogelijkheden zijn, dat je keuzes moet maken, en proefondervindelijk moet merken of zo’n keuze de juiste is. Zijn voorstelling Er is geen begin – midden – eind is een voorbeeld van zo’n onderzoek. Wat in eerste instantie een reguliere voorstelling over dementie zou worden met acteurs en een verhaal, vermengde zich met zijn onderzoek waarin hij zelf het podium opzocht in een performance. Enerzijds vind ik het goed dat hij resoluut gekozen heeft voor een performance. Anderzijds vind ik het jammer dat hij de kans heeft laten liggen om te tonen dat hij ook een regulier theatermaker kon zijn. Dat was goed geweest voor zijn zichtbaarheid en had een fundament gelegd voor zijn carrière.

Ik zie potentie in Ruud als sociaal-artistieke maker, die aan de slag gaat met kansengroepen, omdat hij dan zijn sterke sociale vaardigheden kan inzetten. Daarnaast kan hij zich bekwamen in het maken van performances.
Voor de toekomst gun ik hem een werkpraktijk waarin hij – naast een parttimejob in het onderwijs – als regisseur elk jaar met een collectief een voorstelling maakt, die vervolgens ook op tournee gaat. Ik hoop dat hij de rust vindt om dat te doen. En om in te zien dat er vaak niet meer nodig is dan dat, om een geslaagd mens te zijn.”

 

Dit interview werd begin 2020 gehouden door Annet Bremen (schrijfster en voormalig VIA ZUID-maker) als terugblik op de periode dat Ruud maker was bij VIA ZUID. Het verscheen ook in ons Jaarverslag 2019.

page.php