Hoe zorgen we ervoor dat zoveel mogelijk mensen kunnen genieten van dans? Choreograaf Sharon Wesseling maakt dans met en voor mensen met een auditieve beperking en Mireia Varón Gallofré onderzoekt juist hoe ze dans toegankelijk en aantrekkelijk maakt voor mensen met een visuele beperking. Het zorgt voor vernieuwende artistieke vormen die voor iedereen prikkelend zijn om te ervaren. Tijdens deze avond, georganiseerd door talentontwikkelaar VIA ZUID, tonen deze beloftevolle nieuwe choreografen kort werk en gaan ze in gesprek met het publiek. Een Nederlandse Gebaren tolk en Engelstalige audiodescriptie zorgen voor toegankelijkheid én voegen een artistieke laag toe.

f i V e

Choreograaf en danser Sharon Wesseling (1994) onderging op jonge leeftijd verschillende operaties aan haar gehoor. Hoewel de operaties goed verliepen, verloor Sharon volledig de smaak en het gevoel aan de linkerkant van haar tong en hield ze er blijvende gehoorschade aan over. Dit inspireerde haar om fiVe te maken, een danssolo over het gebrek aan, maar ook over de aanwezigheid en het bewustzijn van, de vijf zintuigen.

Wat gebeurt er als je bepaalde zintuigen mist? Wat doet dit met je geest en je lichaam? Sharon neemt je mee in haar verhaal en haar unieke kijk op zintuiglijke ervaringen. Geïnspireerd en ondersteund door visuele elementen en dovenkunstvorm Visual Vernacular (een visuele vertelstijl waarin verhalen verteld en uitgebeeld worden middels sterke mimiek, (hand)gesticulatie en beweging), combineert ze lichaamstaal met urban en hedendaagse dansstijlen in een unieke danssolo.

Credits
Choreofie & dans: Sharon Wesseling
Muziek & visuals: Floris Mentink
Kostuum – Ella Siekman

Coproductie – Cultuurhuis Heerlen & VIA ZUID

fiVe is onderdeel van De Nieuwe Makersregeling  van Fonds Podiumkunsten

4/2/3

“Op de witte achterwand, in de schaduw, een afbeelding van menselijke evolutie die iets bereikt, betreurt en terug in de tijd gaat naar de foetus.”

4/2/3 is een boeiende danssolo, gechoreografeerd en uitgevoerd door Amit Palgi, met live Audiodescriptie (AD) door Mireia Varón Gallofré. Met haar unieke creatieve en innovatieve methode van AD, zal zij spelen met de magie van woorden en je door de verhaalwereld loodsen die door de performer is gecreëerd.

Na de voorstelling zal Mireia ook nieuwe onderzoek introduceren dat zij binnenkort aangaat binnen het kader van Danslab (een samenwerking tussen Sally en VIA ZUID), waarin zij artistieke en technische methoden om de ervaring van dans toegankelijk te maken voor mensen met een visuele beperking verder ontwikkelt

Credits:
Choreografie en uitvoering: Amit Palgi
Audiodescriptie tekst en stem: Mireia Varón Gallofré
Externe begeleiding: Rune Leysen en Alicia Verdú Macián
Ondersteund door ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten en Stichting Kubes
Cocreator AD: Puck Füsers

Loneliness zegt het al; eenzaamheid is het thema dat Sellam graag wil uitlichten. Het is een terugkerend thema in zijn leven. Sinds zijn jongste jaren vecht hij ertegen.

Door de situaties en gevoelens beter te leren kennen en herkennen, merkt hij echter dat hij die negatieve gevoelens kan verminderen. Dat hij ze kan temmen. Bijvoorbeeld doordat hij gezelschap opzoekt. Maar, het komt ook voor dat hij juist in het gezelschap van anderen zich eenzaam voelt, terwijl dit niet zo is als hij alleen is.

‘Je kunt alleen zijn en je niet eenzaam voelen. Je kunt samen zijn en je eenzaam voelen’

Met deze voorstelling wilt hij zijn intieme gevoelens rond eenzaamheid delen met een jong publiek – wetende dat de eenzaamheid onder veel jongeren (en ook volwassenen) groot is en hopende dat jongeren zich in zijn verhaal herkennen.

Concept, choreografie en dans: Sellam El Achari

Loneliness is gecreëerd in het Danslab, een initiatief van SALLY Dansgezelschap Maastricht in samenwerking met VIA ZUID.

In dit project worden visueel beperkten uitgenodigd om de diepte en emotie van kunst te verkennen, verbinding te maken met hun persoonlijke bewegingsreis en deel te nemen aan een artistieke ontmoeting waarin dans en  muziek samenkomen met gesproken woord en technologie. Het project kent een interdisciplinair karakter omdat Mireia de essentie van dans wil onderzoeken en hoe deze op de meest artistieke en efficiënte manier kan worden gedeeld en vertaald voor visueel gehandicapten, zonder de waarde te verliezen voor individuen met een normaal gezichtsvermogen. Hiervoor gaat ze samenwerken met multimediakunstenaar Myra-Ida Van der Veen en dichter Puck Füsers.

Gezamenlijk proberen ze te begrijpen wanneer dans op zichzelf kan staan en wanneer het baat heeft bij aanvullende ondersteuning, zoals bewegingstechnologie vertaald in geluid of verbale interpretatie door middel van poëzie, om te resoneren met de visueel beperkten.

Gedurende het gehele proces nodigt Mireia blinde en slechtziende mensen uit in de studio om ervaringen op te doen en inzicht te krijgen. Hun feedback is een integraal onderdeel van het succes van het project.

Optimizing Accessibility in Dance vindt plaats in het Danslab, een initiatief van SALLY Dansgezelschap Maastricht in samenwerking met VIA ZUID.

“Welkom in een moment, waar verbeelding en herinneringen je leiden door iemands leven. Duik in zijn poëtische avonturen en alles wat hij heeft meegemaakt en geleerd op deze reis.’’

In deze meeslepende solo word je ondergedompeld in diverse herinneringen. Sellam El Achari neemt je mee in persoonlijke hoogtepunten en enkele uitdagende tijden, waarbij hoop de rode draad vormt. ‘Memories’ geeft een intieme blik in het leven van Sellam en nodigt je uit om met hem op reis te gaan.

Concept, choreografie en dans: Sella El Achari
Memories is onderdeel van Danslab on tour #2, een productie van SALLY Dansgezelschap Maastricht in coproductie met VIA ZUID

Deze performance van Ika in samenwerking met Fran Hayes, met verwijzingen naar de nimf Daphne en de dichter Sappho, is gewijd aan transformatie, van mens naar boom, van leven naar dood. Ze creëren een omgeving waar prikkels zeldzaam zijn en het publiek ruimte heeft om te ademen. In die ruimte ontstaan vragen die normaal gesproken verloren gaan. Wat zou iemand kunnen bewegen om het menselijk bestaan op te geven voor iets anders?

Fran Hayes (Dorchester, 1999) is een multimediakunstenaar die de relaties onderzoekt die zich vormen in de ruimtes tussen het digitale en het fysieke. De kunstenaar vermengt invloeden uit science fiction met actuele kwesties zoals ecologische ineenstorting en de gevolgen van het kapitalisme en alledaagse gebeurtenissen in werk dat varieert van 3D-modellering en animatie tot keramiek en schrijven. Hayes is gevestigd in Londen.

Geïnspireerd door de dovenkunstvorm ‘Visual Vernacular’ (VV), een visuele vertelstijl waarin verhalen verteld en uitgebeeld worden middels sterke mimiek, (hand)gesticulatie en beweging, neemt Sharon het publiek mee in haar verhaal en perspectief over zintuigelijke ervaringen. Gecombineerd met haar achtergrond in urban en contemporary dansstijlen, is fiVe een dynamische solo met verhalende elementen.

In er is geen ritme er is regen onderzoekt Boris de Klerk de stilte tussen de woorden in. Via herhalende zinnen in een steeds vertragende cadans verschuift de betekenis van de woorden meer en meer naar de stiltes die erop volgen, om er uiteindelijk in te verdwijnen. Door de taal en de stiltes via een meerkanaals speaker-installatie steeds verder door de ruimte heen te verspreiden probeert hij zowel het gonzen van de woorden en de zinnen, als de leegtes die erop volgen, ritme en richting te geven.

er is geen ritme er is regen is een productie die mede tot stand is gekomen door ondersteuning van SoAP Maastricht.