Mireia Varón Gallofré (ES 2000), is een jonge danser en maker uit Barcelona, momenteel gevestigd in Nederland. Ze is geïnteresseerd in bewegingsisolatie, vloerwerk, partnering en fysiek theater. Als maker is Mireia bezig met het vinden van manieren om kunst inclusiever te maken. Door het visuele aspect van dans in andere betekenissen te vertalen, wil ze een platform creëren dat toegankelijk is voor mensen met een visuele beperking.

Phoebe Brack (1987) is choreograaf en plaatst daarmee flamencodans in een hedendaagse context. Dit jaar focust zij zich op doorontwikkeling van haar maakpraktijk door verdieping en onderzoek. Ze gaat daarvoor naar Granada om bij zigeunerdynastie Los Farruco aan workshops deel te nemen, neemt deel aan het Danslab en zal trainingen volgen in moderne dans, compositie, improvisatie.  (meer…)

Anoek Oostermeijer (1995) en Mees Walter (1997) zijn een kunstenaarsduo afgestudeerd aan de Toneelacademie Maastricht als regisseuse en performer. Ze maken beeldende voorstellingen voor verschillende leeftijdsgroepen.

Anoek’s werk balanceert op de grens tussen fictie en werkelijkheid waar ze theater met beeldende kunst en het leven van alledag verweeft. Het centrale thema in haar werk is verbondenheid en de plek van het individu in het grotere geheel. Ze onderzoekt de wisselwerking tussen het verlangen om samen te vallen met datgene wat er zich binnen in je en buiten je afspeelt. Hierbij laat ze je de fysieke en mentale afstand ervaren die je tot jezelf, elkaar of je omgeving kan voelen.

Mees werkt graag als hybride kunstenaar tussen de disciplines theater, beeldend kunstenaar, vormgeving en fotografie. Zijn beeldende werk vormt een zoektocht naar een universele esthetiek. Als moderne impressionist probeert hij de schoonheid van het dagelijks leven te vatten, te digitaliseren en te manipuleren tot iets subliems.

Anoek en Mees’ voorstellingen, interventies, acties en theatrale ontmoetingen vinden veelal plaats in het maatschappelijke domein zoeken ze de grenzen op van theater. Ze streven ernaar om kunst in te zetten als middel om structurele maatschappelijke problemen eens van een andere invalshoek te bekijken, tonen en zo te veranderen. Hun werk is participatief en wordt ook vaak in co-creatie gemaakt met de desbetreffende doelgroep.

De komende jaren focussen ze zich met hun projecten op de acceptatie en normalisatie van seksuele diversiteit in Nederland. Dit doen ze in samenwerking met zowel artistieke als maatschappelijke organisaties die zich hiervoor inzetten zoals o.a. Het Laagland, Podium Bloos, VIA ZUID, Toneelgroep Maastricht, Makershuis Tilburg, GGD Zuid-Limburg, COC en Rutgers Stichting.

Makersduo bij VIA ZUID: van 2020 t/m 2023 > lees hier het uitstroominterview met Anoek en Mees: ‘Levenskunst in plaats van theater in de black box’

Meer info

www.anoekoostermeijer.com
www.meeswalter.com

Film- en theaterregisseur Silke van Kamp (1991) studeerde in 2018 af aan de Regieopleiding van de Toneelacademie Maastricht. In haar afstudeerjaar maakte ze de voorstelling Chimo Zei Lila die haar een nominatie voor de BNG-Bank Theaterprijs 2019 opleverde. Haar volgende voorstelling ZUSJE oogstte wederom lof en werd in 2020 hernomen.

Silke brengt actuele thema’s en taboes op directe wijze over op haar publiek. In haar werk onderzoekt ze hoe het individu zich tot de massa verhoudt. Ze stelt sociale constructen aan de kaak en legt maatschappelijke dynamieken bloot. Met haar acteurs creëert ze herkenbare personages van vlees en bloed. Haar voorstellingen en tekst-regies zijn rauw en intiem, maar gelaagd en gevleugeld met humor.

Maker bij VIA ZUID: van 2017 t/m 2023 > lees hier het uitstroominterview met Silke: ‘Op zoek naar een gezonde en duurzame bron van inspiratie’

Collectief Alter bestaat uit Heléne Binder, Ischa den Blanken en Mayke Roels. Heléne (1991) is afgestudeerd als regisseur aan de Toneelacademie Maastricht, Ischa (1991) en Mayke (1990) als theatermaker en -docent aan ArteZ Hogeschool voor de Kunsten. In de winter van 2018 werkten ze voor het eerst samen. In het kader van WinterZone in Sittard maakten ze de voorstelling Het meisje & het water. In 2019 trokken ze voor WijkZone #1 de Geleense wijk Lindenheuvel in, waar ze de locatievoorstelling (Neet) van hie ontwikkelden. Tijdens dit tweede project besloten ze een collectief te vormen en als ‘Alter’ door te gaan.

De naam ‘Alter’ verwijst naar het Duitse woord voor leeftijdsfase en ouder worden, en het Engelse woord voor ‘aanpassen’. Bovendien kennen we het woord van wanneer men spreekt over een alternatief. Alter is een collectief dat theater maakt vanuit de vormende momenten uit de leeftijdsfases van een individu en verandert deze momenten, tilt ze op en stoft ze af, om ze vervolgens tentoon te stellen op het toneel.

De makers duiken voor projecten in persoonlijke geschiedenissen. Herinneringen, ervaringen, tragedies en geluksmomenten vormen startpunt en leidraad in het werkproces. Ze pogen zo dicht mogelijk tot de kern te komen van wat men heeft gemaakt tot wie men nu is, maar stuiten daarin onvermijdelijk op de onmogelijkheid dit in zijn geheel te doorgronden. Waar de herinnering stokt, vult het collectief de werkelijkheid aan met verbeelding en muziek. Hun voorstellingen zijn hierdoor speelse, fantasierijke maar nog altijd zeer persoonlijke portretten van mensen die zoeken naar wat hen definieert.

Het collectief werkt vanuit de overtuiging dat in elke individuele geschiedenis momenten te vinden zijn die ieder mens tijdens het opgroeien ervaart, waardoor zij universele thematieken aanraken. De voorstellingen die ze creëren zijn beeldend en muzikaal, speels en eerlijk. Met de verbeelding worden herinneringen opgepoetst, ingekleurd en nieuw leven ingeblazen.

Makers bij VIA ZUID: 2020 tot medio 2021 (Alter is inmiddels opgeheven)

Celine Daemen (1995) is regisseur van transdisciplinair werk. Haar werk is te situeren op het snijvlak tussen theater, muziek en Virtual Reality. Ze creëert met haar virtuele werelden heterotopieën in de zin van Michel Foucault: een tussenruimte die aan de tijdelijke en ruimtelijke continuïteit van de werkelijkheid ontsnapt.

“De tijd vervaagt. De wetten van de ruimte komen te vervallen. De grenzen tussen heden en verleden blijken vloeibaar. Veel bronnen die mij inspireren hebben dat aspect in zich. Ik denk bijvoorbeeld aan het werk van Andrei Tarkovsky en Jon Fosse. Mijn interesse in Virtual Reality is puur artistiek van aard. Ik vind het spannend dat technologie het mogelijk maakt om een ontastbare, schijnbaar aanwezige wereld te maken. Je bent in VR noch hier, noch daar.”

Celine zoekt binnen de waanzin naar poëzie en ziet melancholie als een hoopgevende bron van inzicht in ons bestaan. Haar werk omvat vragen over onze menselijke omstandigheden, over ons leven en over onze relaties tot elkaar. Hierin lijken soms donkerte en eenzaamheid te regeren, maar is er de voortdurende hoop op licht en de overtuiging dat alle mensen en hun omgeving met elkaar verbonden zijn.

“Ik ben geïnteresseerd in de subtiele en de poëtische kant van de waanzin, niet in de clichés waarmee zij in de kunsten vaak wordt geportretteerd: de schreeuwerige, angstaanjagende krankzinnigheid. Mijn drijfveer is niet per se om het maatschappelijke taboe rond psychische stoornissen te doorbreken. Ik wil het brede spectrum van mentale condities, waarop we ons allemaal bevinden, vanuit een humanistisch perspectief verkennen. Naar binnen gaan verbindt je ook met buiten.”

Celine studeerde in 2018 af aan de regieopleiding van de Toneelacademie Maastricht. In ditzelfde jaar ontving De vrouw die oneindig wilde zijn de tweede prijs op Bilbao International Film Festival en ontving ze de Hustinx Stimuleringsprijs voor haar eerste VR-opera De Opera van de Vallende Mens.

Maker bij VIA ZUID: sinds 2018

Meer info

www.celinedaemen.com
Makersportret VIA ZUID, januari 2021
Makersportret VIA ZUID, februari 2020
Interview in cultureel magazine Jeroen, 2018

Sebas van der Donk (1992) studeerde in 2016 af aan de Academie voor Theater in Tilburg en is sindsdien werkzaam als docent, acteur en theatermaker. Zo speelde hij eerder in educatievoorstellingen van onder andere Toneelgroep Maastricht, Het Laagland en NTGent en is hij theaterdocent bij Jeugdtheater Kumulus waar hij o.a. lesgeeft aan het LOT (Landelijke Oriëntatiecursus Theateropleidingen). Ook is hij onderdeel van straattheatercollectief De Italianen.

Hij maakt muzikale, brutale, filosofische voorstellingen voor een jong publiek en laat zich inspireren door de grote en kleine actualiteit onder jongeren en de wereld om hen heen.

Sebas wil graag verhalen vertellen die de onderbuik en binnenwereld van jongeren invoelbaar maken. De stoeiende adolescent op zoek naar zijn weg in de volwassen wereld staat centraal. Terugkerende thema’s zijn (gender)identiteit, groepsprocessen, beeldvorming en maakbaarheid.

Naast werk in de black box zoekt hij graag naar a-theatrale speelplekken zoals klaslokalen, flatappartementen en locaties in de openbare ruimte.

Maker bij VIA ZUID: 2021

Meer info

www.sebasvanderdonk.nl